Hoe ik solo begon te reizen

Vandaag precies 5 jaar geleden begon ik mijn solo reisavonturen, het begon allemaal met de #TourduPisa. Tot deze datum heb ik nog steeds de foto van die reis als achtergrond van mijn telefoon. Het motiveert me elke dag om er het maximale uit te halen.

Op een zaterdagavond was ik met wat vrienden aan het drinken en kletsen. Werden besproken onze vakantie, en ik had de mijne nog niet geboekt. Drie koppels zouden elkaar een week lang op het strand ontmoeten, dicht bij Pisa (Italië). Met mijn gekke hoofd zei ik dat ik daarheen zou fietsen ... hun reactie .. Tuurlijk ...

Ik hou van fietsen, maar op dat moment had ik alleen een Amsterdam City-fiets die eruit ziet als die hieronder. Deze eenvoudige fiets bracht me naar het treinstation, de pub en de supermarkt. Dat was ook de enige fietstraining die ik had gedaan. De volgende ochtend besloot ik om een ​​Cortina-toerfiets op Fietsenwinkel.nl te kopen, geen gekke dure maar na wat onderzoek vertrouwde ik erop dat het een fatsoenlijke fiets was.

Wat me deed besluiten om deze gekke reis te doen

Ik heb drie grote passies: Marketing, Reizen en Sport. Ik verhuisde naar Amsterdam en speelde daar voetbal met vrienden, maar kreeg de blessure "scheenbeenspalken". Een vervelende blessure en moest twee keer per week naar de fysiotherapeut en elke dag sporten. Natuurlijk was ik student en ben ik net naar Amsterdam verhuisd en de wil om uit te gaan was sterker dan de wil om de oefeningen te doen. Mijn vriendin uit elkaar, niet sporten, meer werken (zitten), zelf koken. Ik kwam steeds meer aan. Het maakte me wakker en besefte dat IK de enige persoon ben die deze gewoonte van eten, zitten en luiheid kan veranderen. IK ben het die hard moet werken om fit te worden, je beter te voelen, als je je beter voelt, kun je elke uitdaging in je leven winnen.

Eerste DOEL ingesteld

Destijds werkte ik bij Discovery Channel Benelux, dat de Mud Masters sponsorde. Samen met collega's en partners van Discovery Channel hebben we besloten om de 18KM Mud Run te doen op 16th maart 2013. WTF heb ik me net aangemeld voor 18KM die door de modder loopt met waarschijnlijk 10C '? Ik deed ... Fuck ik moet trainen .. maar het gaf me ook het doel waar ik naartoe kon werken.

Ik herinner me dat ik mijn trainingsdoelen had bepaald. Eerste week elke dag 5 / 6 kilometer rond het park. Na 2KM voelde ik me alsof ik dood ging, een hoge hartslag, mijn adem helemaal niet kon beheersen. Beetje ik besloot om de ronde te beëindigen, lopen rennen, wakker rennen. Volgende dag krap benen zeker, maar ik moest gaan. Geen optie, ik zei tegen mezelf ga gewoon elke dag en je zult beter worden, het zal gemakkelijker gaan. De hele week heb ik geleden. Op zondag had ik een dag rust gepland, op maandag voelde ik al dat ik beter werd. Met 6 weken te gaan gaf het me de energie om door te gaan, elke ochtend wakker te worden en te gaan hardlopen, ongeacht het weer of de kou.

D-day  

De week voor de Mud Masters was het 5 ° C graden en ik wist dat we door water en modder moesten gaan. De angst dook op, heb ik hard genoeg getraind? Ben ik fit genoeg om 18KM af te maken? Op 16 maart werd ik opgehaald door 3 collega's en we moesten gaan, dit was DE dag. Ik keek naar de temperatuur 8 graden Celsius! Het was in ieder geval warmer dan de rest van de week 😄 Het was een geweldig georganiseerd evenement, met veel obstakels, loopbanen, MUD en WATER. Het was krankzinnig koud, maar voordat ik besefte dat we klaar waren, raakte ik in een flow-staat en bleef daar tot ik bij de finish kwam. Dit was een geweldige overwinning! Ik wil meer!

Wat is het volgende?

Na de MUD Masters had ik nog een uitdaging nodig om fitter te worden en me te richten op een groter doel, maar wist nog niet welk doel. Niets is onmogelijk! Toen het gesprek die zaterdagavond plaatsvond, wist ik dat dit de uitdaging was die ik zocht. Het zou me mentaal en fysiek in het diepe gooien en mijn grenzen verleggen, maar net genoeg zonder te verdrinken. (Dat was tenminste waar ik op hoopte)

Het grote doel: fietsen naar Pisa

Voor deze fietstocht moest ik me voorbereiden, eten, fietsen, route en natuurlijk trainen. Ik had 3 maanden om dit allemaal te doen. Toen mensen in de buurt hoorden van het plan om naar Pisa te fietsen, reageerden ze op verschillende manieren, sommige ondersteunend waarvan ik gek was, sommige dat ik niet zou halen. Op 6th of July begon ik mijn reis. De eerste dag eindigde in Bonn, Duitsland. (Ik boek van te voren dat ik een geweldig hostel heb geboekt, dus ik had een normaal bed om in te slapen voor de eerste nacht) tweede dag haalde het naar Mainz.

Derde dag had ik een grote fysieke uitdaging. 

Mijn outfit was niet goed genoeg en begon te krabben tussen mijn kont en zadel, dit vereiste elke ochtend veel wilskracht om het zadel opnieuw te beklimmen. Maar ik kwam Frankrijk binnen op weg naar Zwitserland om over de Alpen te komen, waar op de rustdagen de wond genas. Als grote fan van fietsen en de Tour de France was ik verbaasd / maar ook "verrast" door de bergen. Ik boekte mijn hostel op de top van de berg (voor 3 dagen incl rustdagen) dus ik had mijn doel voor die dag gesteld, er te komen. Na 140KM van heuvels en 15KM voor de top en mijn hostel was ik net klaar. Mijn benen konden niet meer rond. Het voelde niet goed, maar ik wist dat ik alles gaf wat ik die dag had. Soms krijg je een tegenslag, ga ermee om en vind een manier om je doelen te bereiken. Dus ik boekte een hotel, sliep als een baby. De ochtend daarna had ik een gemakkelijk ontbijt en fietste ik naar mijn hostel om de andere twee dagen te ontspannen.

Zie hier enkele tracks die ik heb gefietst op weg naar Pisa

Als je denkt, vanaf nu gaat alles gemakkelijk

Het leven is als fietsen, als je denkt dat alles gemakkelijk gaat, zul je een andere uitdaging aangaan die je moet overwinnen. Dus ook op de fietstocht naar Pisa. Ik dacht dat als ik langs de kust fietste, het vlakke wegen zouden zijn. (zoals bij de Nederlandse kustlijn) Maar ik kan je nu zeggen dat Italië van Milaan tot Pisa helemaal niet vlak is. Ik heb heuvels van 18% gezien. Toen ik dacht dat dit moeilijk was om te doen, dacht ik aan vrienden en familieleden die grotere dingen hebben om te vechten, zoals ziekten, ze hebben geen keus. Ze moeten elke dag vechten zonder te weten of ze zelfs de finish bereiken. Ik fiets hier alleen omdat ik ervoor kies, omdat ik deze uitdaging wilde. Ga door en achtervolg je doelen.

Eindig in Pisa

Deze reis heeft me volledig uit mijn comfortzone gehaald, ik heb geleerd om mezelf in elke situatie volledig te vertrouwen. Van trainen, plannen, de route maken, wakker worden niet wetende waar ik die avond zou slapen en zorgen dat ik een veilige plek vond om te overnachten, eten klaarmaken, een andere taal spreken of foto's maken voor eeuwige herinneringen. Deze tour had het allemaal en maakte me groeien als persoon.

Ik zal nooit het moment vergeten in Pisa waar vrienden zaten te wachten en we vierden feest na drie zeer zware weken fietsen. Deze reis gaf me de inspiratie, niets is onmogelijk, stel grote doelen, ga nieuwe uitdagingen aan en geef alles wat je hebt. Toen besloot ik om naar China te gaan en te gaan backpacken in Zuidoost-Azië.

Achtergrond van mijn telefoon <3

Het is in de Zwitserse Alpen bij de Gotthardpas. Dit was het hoogste punt van mijn #TourduPisa en zo'n geweldige herinnering als ik naar beneden keek en me realiseerde dat je helemaal naar boven was gekomen.