Πώς ξεκίνησα να ταξιδεύω μόνος μου

Σήμερα ακριβώς πριν από 5 χρόνια ξεκίνησα τις σόλο ταξιδιωτικές μου περιπέτειες, όλα ξεκίνησαν με το #TourduPisa. Μέχρι αυτή την ημερομηνία, εξακολουθώ να έχω την εικόνα αυτού του ταξιδιού ως φόντο του τηλεφώνου μου. Μου δίνει κίνητρο κάθε μέρα να αξιοποιώ στο έπακρο.

Ένα Σάββατο βράδυ ήμουν με μερικούς φίλους για ένα ποτό και κουβεντιάζοντας. Συζητήθηκαν για τις διακοπές μας και δεν είχα κλείσει ακόμα τις δικές μου. Τρία ζευγάρια θα συναντιόντουσαν από κοντά στην Πίζα (Ιταλία) για μια εβδομάδα στην παραλία. Με το τρελό κεφάλι μου είπα ότι θα ποδηλατήσω εκεί… η αντίδρασή τους.. Σίγουρα..

Λατρεύω την ποδηλασία, αλλά εκείνη τη στιγμή είχα μόνο ένα ποδήλατο Amsterdam City που μοιάζει με το παρακάτω. Αυτό το απλό ποδήλατο με έφερε στο σιδηροδρομικό σταθμό, την παμπ και το σούπερ μάρκετ. Αυτή ήταν επίσης η μόνη προπόνηση ποδηλασίας που έκανα. Το επόμενο πρωί αποφάσισα να αγοράσω ένα τουριστικό ποδήλατο Cortina στο Fietsenwinkel.nl, όχι τρελά ακριβό, αλλά μετά από λίγη έρευνα πίστευα ότι ήταν ένα αξιοπρεπές ποδήλατο.

Τι με έκανε να αποφασίσω να κάνω αυτό το τρελό ταξίδι

Έχω τρία μεγάλα πάθη, το μάρκετινγκ, τα ταξίδια και τον αθλητισμό. Μετακόμισα στο Άμστερνταμ και έπαιξα ποδόσφαιρο εκεί με φίλους, αλλά έπαθα τον τραυματισμό «νάρθηκες κνήμης». Ένας ενοχλητικός τραυματισμός και έπρεπε να πηγαίνω στον φυσιοθεραπευτή δύο φορές την εβδομάδα και να κάνω άσκηση κάθε μέρα. Φυσικά ήμουν φοιτητής και μόλις μετακόμισα στο Άμστερνταμ και η θέληση να βγω ήταν πιο δυνατή από τη θέληση να κάνω τις ασκήσεις. Η κοπέλα μου χώρισε, χωρίς αθλήματα, περισσότερο δουλειά (κάθομαι), μαγειρεύοντας μόνη μου, έπαιρνα όλο και περισσότερο βάρος. Με ξύπνησε και συνειδητοποίησα ότι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να αλλάξει αυτή τη συνήθεια του φαγητού, του καθίσματος και της τεμπελιάς είμαι ΕΓΩ. Είμαι ΕΓΩ που πρέπει να καταβάλω σκληρή δουλειά για να γίνω σε φόρμα, να νιώσεις καλύτερα, όταν νιώθεις καλύτερα μπορείς να κερδίσεις κάθε πρόκληση στη ζωή σου.

Πρώτο γκολ που τέθηκε

Εκείνη την εποχή δούλευα στο Discovery Channel Benelux που ήταν χορηγός των Mud Masters. Μαζί με τους συναδέλφους και τους συνεργάτες του Discovery Channel αποφασίσαμε να κάνουμε το 18KM Mud Run στις 16 Μαρτίου 2013. WTF μόλις εγγράφηκα για 18KM τρέχοντας μέσα στο Mud με πιθανώς 10C'; Το έκανα… Χρειάζομαι να προπονηθώ.. αλλά μου έδωσε και τον στόχο στον οποίο θα μπορούσα να εργαστώ.

Θυμάμαι ότι έβαλα τους προπονητικούς μου στόχους. Πρώτη εβδομάδα κάθε μέρα 5/6 χιλιόμετρα γύρω από το πάρκο. Μετά από 2 χιλιόμετρα ένιωσα να πεθάνω, υψηλοί καρδιακοί παλμοί, δεν μπορούσα να ελέγξω καθόλου την αναπνοή μου. Λίγο αποφάσισα να τελειώσω τον γύρο, περπάτημα τρέχοντας, ξύπνημα τρέχοντας. Την επόμενη μέρα, σίγουρα κράμπα τα πόδια, αλλά έπρεπε να φύγω. Καμία επιλογή, είπα στον εαυτό μου απλά πήγαινε κάθε μέρα και θα γίνεις καλύτερος, θα πάει πιο εύκολα. Όλη την εβδομάδα υπέφερα. Την Κυριακή σχεδίαζα μια μέρα ξεκούραση, τη Δευτέρα ένιωθα ήδη ότι γινόμουν καλύτερα. Με 6 εβδομάδες για να τελειώσω, μου έδωσε την ενέργεια να συνεχίσω, να ξυπνάω κάθε πρωί και να πηγαίνω για τρέξιμο ανεξάρτητα από τον καιρό ή το κρύο.

Ημέρα D  

Την εβδομάδα πριν από το Mud Masters ήταν 5' C βαθμοί και ήξερα ότι έπρεπε να περάσουμε μέσα από νερό και λάσπη. Ο φόβος εμφανίστηκε, προπονήθηκα αρκετά σκληρά; Είμαι αρκετά ικανός για να ολοκληρώσω 18χλμ; Στις 16 Μαρτίου με πήραν 3 συνάδελφοι και έπρεπε να πάμε, αυτή ήταν η μέρα. Κοίταξα τη θερμοκρασία 8 βαθμούς Κελσίου! Τουλάχιστον ήταν πιο ζεστό από την υπόλοιπη εβδομάδα 😄 Ήταν μια φοβερή διοργάνωση, με πολλά εμπόδια, λωρίδες τρεξίματος, ΛΑΣΠΗ και ΝΕΡΟ. Έκανε τρελό κρύο, αλλά πριν καταλάβω ότι τελειώσαμε, βρισκόμουν σε κατάσταση ροής και έμεινα εκεί μέχρι να φτάσω στη γραμμή τερματισμού. Αυτή ήταν μια εκπληκτική νίκη! Θέλω περισσότερα!

Τι έπεται?

Μετά το MUD Masters χρειαζόμουν άλλη μια πρόκληση για να γίνω καλύτερος και να βάλω το μυαλό μου προς έναν μεγαλύτερο στόχο, αλλά δεν ήξερα ακόμα ποιος στόχος. Τίποτα δεν είναι αδύνατον! Όταν έγινε η συζήτηση εκείνο το βράδυ του Σαββάτου ήξερα ότι αυτή ήταν η πρόκληση που έψαχνα. Θα με έριχνε ψυχικά και σωματικά στα βαθιά και θα τέντωνε τα όριά μου, αλλά αρκετά χωρίς να πνιγώ. (Τουλάχιστον αυτό ήλπιζα)

Ο μεγάλος στόχος: Ποδηλασία στην Πίζα

Για αυτόν τον ποδηλατικό γύρο έπρεπε να ετοιμάσω, φαγητό, ποδήλατο, διαδρομή και φυσικά προπόνηση. Είχα 3 μήνες για να τα κάνω όλα αυτά. Όταν οι άνθρωποι γύρω άκουσαν για το σχέδιο να ποδηλατήσω στην Πίζα, αντέδρασαν με διαφορετικούς τρόπους, κάποιοι υποστήριξαν κάποιους ότι ήμουν τρελός, κάποιοι ότι δεν θα τα κατάφερνα. Στις 6 Ιουλίου ξεκίνησα το ταξίδι μου. Η πρώτη μέρα κατέληξε στη Βόννη Γερμανία. (Προηγουμένως έκλεισα έναν υπέροχο ξενώνα, οπότε είχα ένα κανονικό κρεβάτι για να κοιμηθώ την πρώτη νύχτα) η δεύτερη μέρα έφτασα στο Mainz.

Την τρίτη μέρα είχα μια μεγάλη σωματική πρόκληση. 

Το ντύσιμό μου δεν ήταν αρκετά καλό και άρχισα να γρατσουνιέμαι ανάμεσα στον αλήτη και τη σέλα μου, αυτό απαιτούσε κάθε πρωί πολλή θέληση για να ανέβω ξανά στη σέλα. Αλλά έφτασα στη Γαλλία στο δρόμο μου για την Ελβετία για να ξεπεράσω τις Άλπεις, όπου τις υπόλοιπες μέρες η πληγή επουλώθηκε. Ως μεγάλος λάτρης της ποδηλασίας και του Tour de France έμεινα έκπληκτος/αλλά και «έκπληκτος» από τα βουνά. Έκλεισα τον ξενώνα μου στην κορυφή του βουνού (για 3 ημέρες συμπεριλαμβανομένων των ημερών ανάπαυσης), οπότε είχα βάλει στόχο για εκείνη την ημέρα, να φτάσω εκεί. Σε 140 χιλιόμετρα λόφων και 15 χιλιόμετρα πριν από την κορυφή και τον ξενώνα μου μόλις τελείωσα. Τα πόδια μου δεν μπορούσαν πια να κυκλοφορούν. Δεν ένιωθα καλά, αλλά ήξερα ότι έδωσα ό,τι είχα για εκείνη τη μέρα. Μερικές φορές παίρνετε μια οπισθοδρόμηση, την αντιμετωπίζετε και βρίσκετε τρόπο να φτάσετε στους στόχους σας. Έτσι έκλεισα ένα ξενοδοχείο, κοιμήθηκα σαν μωρό. Το πρωί μετά είχα ένα εύκολο πρωινό και ανέβηκα με το ποδήλατο προς τον ξενώνα μου για να χαλαρώσω για τις άλλες δύο μέρες.

Δείτε εδώ μερικά κομμάτια που έκανα ποδήλατο στο δρόμο για την Πίζα

Όταν σκέφτεσαι, από εδώ και πέρα ​​όλα πάνε εύκολα

Η ζωή είναι σαν το ποδήλατο, όταν νομίζεις ότι όλα πάνε εύκολα, θα αντιμετωπίσεις μια άλλη πρόκληση που πρέπει να ξεπεράσεις. Έτσι και στον ποδηλατικό γύρο στην Πίζα. Σκέφτηκα ότι αν έκανα ποδήλατο κοντά στην ακτογραμμή, θα ήταν επίπεδοι δρόμοι. (όπως έχουμε στην ολλανδική ακτή) Αλλά μπορώ να σας πω τώρα, η Ιταλία από το Μιλάνο μέχρι την Πίζα ΔΕΝ είναι καθόλου επίπεδη. Έχω δει λόφους 18%. Όταν σκέφτηκα ότι αυτό είναι δύσκολο να το κάνω, σκέφτηκα τους φίλους και τους συγγενείς που έχουν μεγαλύτερα πράγματα να παλέψουν σαν νεκροί, δεν έχουν άλλη επιλογή. Πρέπει να παλεύουν κάθε μέρα χωρίς να ξέρουν αν θα φτάσουν καν στη γραμμή του τερματισμού. Ποδηλατώ εδώ μόνο γιατί το επιλέγω, γιατί ήθελα αυτή την πρόκληση. Συνεχίστε και κυνηγήστε τους στόχους σας.

Τερματισμός στην Πίζα

Αυτό το ταξίδι με έβγαλε εντελώς έξω από τη ζώνη άνεσής μου, έμαθα να εμπιστεύομαι πλήρως τον εαυτό μου σε κάθε περίσταση. Από την προπόνηση, τον σχεδιασμό, τη διαδρομή, το ξύπνημα χωρίς να ξέρω πού θα κοιμηθώ εκείνο το βράδυ και φροντίζοντας να βρω ένα ασφαλές μέρος για τη νύχτα, να ετοιμάσω φαγητό, να μιλήσω άλλη γλώσσα ή να τραβήξω φωτογραφίες για αιώνιες αναμνήσεις. Αυτή η περιοδεία τα είχε όλα και με έκανε να μεγαλώσω ως άνθρωπο.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή στην Πίζα όπου περίμεναν φίλοι και γιορτάσαμε μετά από τρεις πολύ δύσκολες εβδομάδες ποδηλασίας. Αυτό το ταξίδι μου έδωσε την έμπνευση, τίποτα δεν είναι αδύνατο, θέστε μεγάλους στόχους αντιμετωπίστε νέες προκλήσεις και δώστε ό,τι έχετε. Τότε αποφάσισα να πάω στην Κίνα και να ξεκινήσω να κάνω σακίδια στη Νοτιοανατολική Ασία.

Φόντο του τηλεφώνου μου <3

Βρίσκεται στις ελβετικές Άλπεις στο Gotthardpas. Αυτό ήταν το υψηλότερο σημείο του #TourduPisa μου και μια τόσο υπέροχη ανάμνηση κοιτώντας προς τα κάτω και συνειδητοποιώντας ότι τα κατάφερες μέχρι το τέλος.